Historia parafii

Rys historyczny parafii Krościenko Wyżne

Parafia Krościenko Wyżne leży w granicach diecezji przemyskiej, w odległości 5 kilometrów od Krosna. Należy do dekanatu Krosno II. Początków parafii należy szukać w II połowie XIV w. Niestety, nie zachował się akt założenia parafii, stąd brak dokładnej daty jej erekcji. Faktem jest, że parafia ta należy do najstarszych w diecezji przemyskiej.
 
Po zajęciu Rusi Czerwonej przez Kazimierza Wielkiego, na te tereny zaczęli napływać z Zachodu, dokładnie z Niemiec z Nadrenii, ze Śląska osadnicy. Tereny te były wyludnione przez częste najazdy tatarskie, a zwłaszcza po strasznym ich napadzie, który miał miejsce w r.1241. Nowi przybysze zaczęli zakładać fundamenty pod wsie i miasta na tzw. prawie magdeburskim. Tu czekała ich ciężka praca. Olbrzymie przestrzenie leśne musieli zamienić w uprawne pola. Kotlina nad Wisłokiem, zwłaszcza na terenie dzisiejszego Krościenka, była porośnięta dębami. Pracowici osadnicy karczowali las, a z drzewa budowali domy.
 

Już od początku myśleli o utworzeniu parafii, dlatego przy założeniu wsi wyznaczyli dwa łany dla plebana. Założywszy osiedle, wybudowali drewniany kościółek na pagórku po południowej stronie Wisłoka, a za Patrona parafii obrali ulubionego św. Marcina. Nie znamy daty jego budowy, ani założenia parafii. Z dokumentów wiemy, że kiedy rządy w nowo powstałej diecezji przemyskiej rozpoczął pierwszy biskup Eryk Winsen Mora (rok 1377), do parafii, które weszły w jej skład, należało także Krościenko. Biskup przemyski Eryk tworząc w r. 1386 kapitułę katedralną w Przemyślu, powołał do niej również plebana Jakuba z Crosken. Dziś nie ma wątpliwości, że Crosken, (w innym dokumencie Croschin) - to zdrobniała forma niemiecka i brzmiała Kroscin, lub. Krosczin. W późniejszych dokumentach używano formy Krosczenko. Wszystko więc przemawia za tym, że w r. 1377 istniał w Krościenku już kościół i parafia. Kościół ten przetrwał aż do 1911 r., kiedy to został rozebrany po wybudowaniu nowej świątyni. To nieprawda, co piszą różni historycy, że w czasie najazdu Tatarów w r.1624 kościół został spalony. Na podstawie zachowanych fotografii tego kościoła historycy sztuki twierdzą, że kościół posiadał pierwotną formę gotycką, i dzisiaj na tym terenie byłby jedną z najstarszych świątyń drewnianych. Po drugie, ks. Moliński w opisie dekanatu krośnieńskiego z roku 1691 pisze, że kościół w Krościenku Wyżnym jest bardzo stary. Nie mogli go więc spalić Tatarzy w r. 1624, a nowo wybudowanego w jego miejsce, nie mógł nazwać „bardzo starym”. Po trzecie, ze starego kościoła zachowały się rzeźby, które historycy sztuki oceniają na początek XVI w. Gdyby spłonął kościół, to wraz z nim spaliłoby się i jego wyposażenie. A więc twierdzenie o pożarze pierwotnego kościoła jest bezzasadne. Podobnie twierdzono o kościele w niedalekim Haczowie. Datowano go na XVII w., a ostatnio odkryte malarstwo gotyckie na ścianach datuje kościół na XV a nawet koniec XIV w.

 


O czterech następcach plebana Jakuba, późniejszego kanonika kapituły przemyskiej wiemy niewiele. W księdze sądowej Krościenka jest wzmianka o rektorze kościoła ( rektor kościoła to proboszcz), lecz bez podania nazwiska. W roku 1423 występuje Albert, być może ten wspomniany już rektor. W r. 1425 występuje pleban Piotr Dąbrowski. Jak długo był proboszczem nie wiemy. W r.1440 w aktach występuje pleban Mikołaj, który miał wybitny udział w działalności Arcybractwa kapłańskiego, które w diecezji przemyskiej działało od 1419 r. Był także dobrodziejem kościoła w Krościenku, które było wsią królewską. Był proboszczem ponad 30 lat. Ks. Mikołaj umarł przed r. 1470, gdyż w tym roku występuje pleban Marcin, kapłan ponad przeciętna miarę gorliwy, wzorowy, roztropny. Nie wiemy jak długo był proboszczem i dlatego nie znamy daty objęcia parafii przez jego następcę ks. Wojciecha Jasielskiego. Zachowały się akta procesu ks. Wojciecha z miejscowym sołtysem. Proces odbył się przed sądem biskupim w Przemyślu w r.1556. Proboszcz Wojciech pozywa sołtysa krościeńskiego Jana Szolca (Szulca), mieszczanina z Krosna przed sąd, gdyż ten od dwóch lat nie płacił mu mesznego. Sołtys w towarzystwie Niemców z Krościenka odpowiada, ze czyni słusznie, bo pleban Wojciech nie spełnia swoich obowiązków, mianowicie, nie spowiada po niemiecku i po niemiecku nie głosi kazań. Biskup proboszczowi nakazuje nająć ks. Niemca, aby zadośćuczynić żądaniu sołtysa, a sołtysowi nakazuje wypłacić zaległe meszne. Wniosek, że jeszcze w połowie XVI w. część mieszkańców Krościenka posługiwała się językiem swoich praojców osadników. Jednak z księgi sądowej dowiadujemy się, że już od r.1465 język polski był ogólnie używanym w Krościenku.

 

 


Bardzo mało wiemy o trzech następcach ks. Wojciecha. Byli to ks. Jan Roscelski, magister sztuk wyzwolonych, który dostał prebendę na probostwo w Krościenku od króla Stefana Batorego, po jego rezygnacji proboszczem został ks. Jan Bierwalth, który w roku 1590 wniósł rezygnacje na rzecz ks. Andrzeja Brzeziny. Ks. Andrzej stanowisko proboszcza w Krościenku piastował do roku 1603. Z księgi sądowej widać, że ciemne strony wśród parafian krościeńskich były stosunkowo nieliczne. Na ogół poziom moralny parafian krościeńskich był wysoki.

 

 


Od roku 1603 do 1627 duszpasterzem w Krościenku był ks. Szymon Georgida. Za jego czasów w oktawie Bożego Ciała w 1624 r. Tatarzy, którzy pustoszyli okolicę i siali postrach, wdarli się przez okno do kościoła i zrabowali go. Do zakrystii jednak nie zdołali wyłamać drzwi, dlatego przechowywane w niej rzeczy ocalały. Widocznie horda napotkała na opór i musiała się wycofać pośpiesznie.

 

 


Po nim probostwo objął prawdopodobnie w r. 1630, pełen gorliwości o chwałę Bożą, wielki czciciel N.M.Panny, ks. Walenty Klemensowicz. Jak jego poprzednik był mansjonarzem. Jako ich senior więcej przebywał w Krośnie jak w Krościenku. Zastępują go wikarzy. Pod koniec życia przeniósł się na probostwo do Żmigrodu, nie przestając być proboszczem w Krościenku. Dla Krościenka pozostawił wspaniałe dary: srebrny kielich pozłacany, krzyż srebrny, monstrancję, srebrna kadzielnicę. Czas duszpasterzowania ks. Wojciecha to czas potopu szwedzkiego. Wtedy to dla ratowania Ojczyzny oddano kościelne srebra. Ks. Klemensowicz je wykupił i wrócił do kościoła. Dla ubogiej, wyniszczonej wojnami i najazdami parafii to był niezwykle cenny dar i materialny, i historyczny. Wykupione przedmioty były od dawna w Krościenku jako pamiątka ofiarności mieszkańców w XVI, a może jeszcze XV w.

 

 


Następcą ks. Klemensowicz był ks. Stanisław Wojnar, pochodzący prawdopodobnie z Krosna. Jednak na skutek gorszącego wydarzenia został usunięty z parafii. Jego miejcie przejął ks. Bartłomiej Misiałowicz, dziekan krośnieński i altarzysta Bożego Ciała w Krośnie. Był rok 1671. Niedługo został powołany na probostwo w Brzozowie przez bpa Zbąskiego do budowy kościoła farnego. Poprzedni spłonął w wielkim pożarze miasta. Dał się poznać jako kapłan wielkiego serca, pełen miłosierdzia i pracowitości. Do dziś w Bazylice w Brzozowie można oglądać nie zepsute ręce tego świątobliwego kapłana. Po otwarciu jego grobu w czasie remontu świątyni znaleziono te ręce, które czyniły tyle dobra.

 

 

Długo, bo przez 43 lata proboszczem krościeńskim był ks. Kazimierz Żywicki. Pochodził z Krosna, z bogatej rodziny mieszczańskiej. Prezentę na probostwo otrzymał od Króla Jana III Sobieskiego w 1690 r. Zastał w dobrym stanie parafię. Według opisu dekanatu z r.1691, kościół był bardzo stary, ale w dobrym stanie, miał silne ściany w środku pomalowane. Ołtarze pięknie rzeźbione, pozłacane. Pod kościołem była krypta dla grzebania zmarłych wybudowana właśnie w 1691r. W Krościenku i Iskrzyni, która należała wtedy do parafii było łącznie 650 dusz. W parafii w r. 1688 wybudowano także nowa szkołę. Ks. Kazimierz zastał starą plebanię, ale po nieszczęśliwym pożarze, własnym kosztem wzniósł nową, pokrył gontem i co należy podkreślić, ponad dach wyprowadził komin.

 

 

Nabożeństwa w kościele odbywały się w następującym porządku: w sobotę po południu śpiewano Nieszpory. Rano w niedzielę śpiewano Jutrznię,a potem Godzinki do N.M.P., a równocześnie była msza św. Potem była Suma poprzedzona pokropieniem i procesją. Popołudniowe Nieszpory były zakończeniem liturgii.
Następcą ks. Żywieckiego był ks. Jakub Arakielowicz, doktor teologii i prawa kanonicznego, kanonik kapituły przemyskiej. Duszpasterzował do roku 1735.

 

 

Za czasów ks. Andrzeja Drohojewskiego (1735 – 1757) praca parafialna w kościele obarczała prawie wyłącznie wikarego. Ks. Drohojewski bowiem będąc także prałatem kapituły przemyskiej i prepozytem w Pruchniku większość czasu spędzał poza Krościenkiem.

   Następcą ks. Drohojewskiego został ks. Andrzej Pietraszewski (1757 - 1787) .

 

Wprawdzie był kanonikiem kolegiaty brzozowskiej, ale często przebywał w Krościenku. To jemu parafia zawdzięcza zaprowadzenie Bractwa św. Jana Nepomucena. Kult św. Jana zaczął się szerzyć w Polsce po kanonizacji tego Świętego w marcu 1729 r. W 1744 r. wybudowano ołtarz św. Jana Nepomucena, a ks. Pietraszewski w r. 1770 zaprowadził Bractwo. Było to pierwsze i przez długie lata jedyne Bractwo w parafii, wykazujące wielką aktywność i przyczyniło się w znacznym stopniu do ożywienia życia religijnego. Uroczystość św.Jana, początkowo obchodzona tylko przez Bractwo, stała się świętem parafialnym . I tak jest po dziś dzień.
Za czasów ks. Pietraszewskiego nastąpił pierwszy rozbiór Polski (1772). Krościenko znalazło się w części przyłączonej do Austrii, czyli tzw. Galicji. Wprowadzono nowy podział administracyjny, na skutek czego Krościenko na 18 lat znalazła się w granicach diecezji tarnowskiej (1786 -1804). W 1805 wróciło do diecezji przemyskiej.
Ks. Franciszek Borucki(1787 - 1800), kolejny duszpasterz, był ostatnim proboszczem, który oprócz parafii w Krościenku miał jeszcze inne obowiązki.
Jego następca był ks. Tomasz Przybyłowicz (1800 - 1813). Za czasów ks. Pietraszewskiego w r.1786 i ks. Przybyłowicza w r.1811 rząd austriacki skonfiskował kościelne kosztowności: 1 złoty kielich mszalny z pateną, monstrancję srebrną pozłacaną,4 kielichy srebrne pozłacane z patenami, srebrne naczyńka na oleje i srebrna lampkę wieczną.
Kolejny proboszcz ks. Ludwik Radzikowski (1813 - 1831) zmarł jako jedna z pierwszych ofiar epidemii ospy.

 

 

Wybitnym proboszczem krośnieńskim był ks. Andrzej Nowina Ujejski (1831 -1867). Z pochodzenia był krościeniakiem. Ojciec jego był oficjalistą dworskim. Urodził się w 1801 r.W 1826 roku został wyświęcony na kapłana.Probostwo w Krościenku objął po czteroletnim administrowaniu w Parafii Wola Zarczycka.W ciągu swego duszpasterzowania zabezpieczył brzeg skarpy na której stał kościół. Wisłok bowiem systematycznie odrywał po każdym wylewie po kawałku cmentarzyska kościelnego,ze wokół kościoła nie mogła już przejść procesja. Otoczył murem kościół umieszczając na czterech rogach ogrodzenia kaplice ( jedna z nich stoi do dziś). Urządził i ozdobił plebanię. Wybudował wikarówkę.Zaprowadził Bractwo trzeźwości w celu odrodzenia moralnego parafii. Ogromna większość parafian wpisała sie do tego bractwa. Na pamiątkę wprowadzenia trzeźwości na Wielkiej Stronie postawiono krzyż, który parafianom przypominał o złożonej obietnicy. Ks. Ujejski z pochodzenia był szlachcicem, ale dla parafian był ojcem, jak mógł w czasie głodu ratował ludzi od śmierci. W budynku starej plebanii gromadził dzieci i młodzież na naukę katechizmu. Miał u nich wielkie poważanie i uznanie. Stąd w czasie rebelii chłopskiej parafianie zachowali się stosunkowo spokojnie. Parafia Krościenko ks. Ujejskiemu zawdzięcza wyjątkową Kronikę Parafialną, która jest kopalnią wiedzy o Krościenku tamtych czasów. 

 

Po ks. Ujejskim duszpasterzem został ks. Roman Pakosz Pakosiński rodem z Jasła. i pełnił ten urząd przez 20 lat. Za jego sprawą powstała ochronka, która otaczał opieką. Wprowadził Stowarzyszenie św. Wincentego a Paulo, które działało aż do I wojny światowej. Ks. Roman znał wszystkich parafian, miał z nimi żywy kontakt, znał ich kłopoty i problemy. Ludzie szukali u niego rady. W całej okolicy słynął jako gorliwy i doświadczony spowiednik. Po dwudziestu latach duszpasterzowania przeniósł się na probostwo w Leżajsku, ale o Krościenku pamiętał, pomagając materialnie przy budowie nowego kościoła i nowej ochronki. Umarł 1 listopada 1909 r.

 

  Kolejny proboszcz ks. Wincenty Telega pochodził z Jasionowa. Wyświęcony został na kapłana w Przemyślu w r.1876. Do Krościenka przybył w r. 1887, kontynuując z wielkim zaangażowaniem prace swoich poprzedników. Otoczył opieką stary kościół, ale w przeciwieństwie do swoich poprzedników, którzy rozszerzali i przebudowywali stary kościół, od samego początku zaczął myśleć o budowie nowego kościoła. Plany udało mu się zrealizować w r. 1908 kładąc kamień węgielny pod nowy Dom Boży. W r. 1910 kościół został poświęcony, a w 1912 doczekał sie jego konsekracji. Był słabego zdrowia, choć tego nie dawał znać po sobie. Pierwsza wojna światowa i rozmaite przejścia przyspieszyły rozwój śmiertelnej choroby raka żołądka. Zmarł 26 listopada 1919 r. i został pochowany na cmentarzu w Krościenku.

Podziwiać trzeba wielkie jego oddanie w budowę nowej świątyni i dar organizacji pracy, aby w tak krótkim czasie wznieść wraz z parafianami tak piękną i stosunkowo dużą Świątynię.

W r. 1920 na proboszcza do Krościenka przyszedł ks. Jan Telma, wyświęcony na kapłana w 1909 r. w Przemyślu. Pierwszą posadę otrzymał w Grodzisku k. Leżajska. Wypadki I wojny zapędziły go aż do Wiednia, gdzie spowiada uchodźców zgromadzonych w obozach koncentracyjnych, w których umierało tysiące na epidemie, oraz żołnierzy odchodzących na front. W r. 1915, już jako stały kapelan wojskowy pełni obowiązki w słynnej bitwie pod Gorlicami. Zakończenie wojny zastaje go na froncie włoskim, skąd wraz z rodakami wraca pieszo, a częściowo koleją do Ojczyzny. Po dwutygodniowym odpoczynku zostaje proboszczem w Krościenku. Uzupełnia wnętrze kościoła, w 1921 roku z parafianami funduje dzwony nowe do kościoła      

 

(poprzednie zostały zabrane na armaty w czasie I wojny). W r. 1936 sprowadza ze Lwowa słynnego już wtedy artystę Jana Henryka Rosena do wymalowania kościoła.
Tuż przed wojną Rosen wyjechał do USA, gdzie zasłynął jako wielki malarz. Jego dziełem jest polichromia w katedrze ormiańskiej we Lwowie, w kaplicy lwowskiego Seminarium Duchownego, w kaplicy Seminarium w Przemyślu. On również malował kaplicę papieską w Castel Gandolfo. Mozaiki w katedrze w Nowym Jorku to jego dzieło. Wiele kościołów amerykańskich może się szczycić jego pracami.
Ks. Telma II wojnę światową spędził w Krościenku, pomagając ludziom w niejednym kłopocie, ponieważ dobrze władał językiem niemieckim. Wykazywał zainteresowanie społeczne, czego dowodem było zorganizowanie mleczarni i Kasy Stefczyka. Po wojnie, w miejsce zabranych przez niemieckiego okupanta, wraz z parafianami na wieży kościelnej umieszcza trzy nowe dzwony. W uznaniu jego zasług został przez biskupa przemyskiego mianowany dziekanem krośnieńskim. Obowiązki proboszcza pełnił w Krościenku do r.1962 czyli przez 42 lata. Przez 14 lat u boku ks. Telmy obowiązki wikariusza pełnił ks. Jan Wais, rodem z Klimkówki, ur. w 1913 r. On to po śmierci ks.Telmy został mianowany na proboszcza przez ks. Biskupa Franciszka Bardę. Nigdy nie doczekał sie zatwierdzenia ze strony władz cywilnych, gdyż jako gorliwy kapłan uważany był przez władze komunistyczne za wroga Polski Ludowej. W pamięci parafian zapisał sie jako gorliwy pasterz. Wymagania stawiane parafianom umiał pogodzić z wielką kulturą osobista. Był cenionym jako katecheta, spowiednik, sumienny szafarz sakramentów. Po skończeniu 75 lat, zgodnie z prawem kanonicznym wniósł rezygnację. Pozostał w Krościenku jako emeryt, służąc radą i pomocą swojemu następcy. Ja jego pasterzowania został w Iskrzyni wybudowany kościół, a w r. 1985 została tam erygowana przez bpa Ignacego Tokarczuka samodzielna parafia. Z woli władz diecezjalnych pełni funkcje dziekana krośnieńskiego. Za jego pasterzowania do kościoła sprawiono nowe organy 20 głosowe. Dbał o rozwój nabożeństw do N.Serca Pana Jezusa i Matki Bożej Nieustającej Pomocy. To za jego duszpasterzowania O. Redemptoryści zaprowadzili nieustającą Nowennę, która jest po dziś dzień. Zmarł 14 maja 1989 r., w 10 miesięcy po przejściu na emeryturę. 

 

  Ks.Bp Ordynariusz Ignacy Tokarczuk na stanowisko proboszcza w Krościenku W. wyznaczył ks. Jana Szpunara, rodem z Kraczkowej, wyświęconego na kapłana w r.1966 w Przemyślu. Po 10 latach proboszczowania w Czarnej k. Ustrzyk D. nowy ks. proboszcz objął parafię w lipcu 1988r. z zadaniem budowy nowego domu katechetycznego. W latach sześćdziesiątych władze komunistyczne ostatecznie usunęły naukę religii ze szkół. Katechizacja odbywała sie w zakrystii przy kościele, budynku organistówki, a także w zabudowaniach gospodarczych. Nowy dom katechetyczny miał te trudności rozwiązać. Budowa wypadła na czas kryzysu gospodarczego, do którego doprowadziły rządy komuny. W tych trudnych warunkach, gdzie wszystko trzeba było "załatwiać" udało się dom wybudować. W maju 1990 r. ks. Bp E.Białogłowski poświęcił dom. We wrześniu, w związku ze zmianą rządu, katechizacja przeszła do szkoły. W tym czasie wspólnie z Parafianami ks. proboszcz wykonał szereg niezbędnych prac w Parafii. Powiększono i ogrodzono cmentarz, wybudowano na nim kaplicę pogrzebową, wyremontowano obydwie wieże na kościele i pokryto miedzianą blachą, zupełnie przebudowano ogrodzenie kościele osadzając je na głębokim fundamencie, wybrukowano kostką plac przed kościołem i wokół niego, w prezbiterium kościoła położono granitowa posadzkę. W r. 2000 cały Kościół świętował Wielki Jubileusz- 2000 lat od narodzenia Chrystusa, a parafia Krościenko dodatkowo świętowała Jubileusz 650 istnienia. Z tej okazji przeprowadzono konserwacje polichromii świątyni. Na jubileusz także gruntownie odrestaurowano Obraz Matki Bożej Pośredniczki Łask ze starego kościoła i umieszczono w bocznym ołtarzu. Obraz ten (datowany na początek XVII w.) cieszył się i cieszy czcią wiernych. Wielkim wydarzeniem w życiu parafii była pielgrzymka Ojca św. Jana Pawła II na Podkarpacie w r. 1997 w czerwcu. Papież odwiedził wtedy Duklę i Krosno, kanonizując św. Jana z Dulki. Ojciec św. przyleciał na Podkarpacie helikopterem z Krakowa i lądował na pobliskim lotnisku pomiędzy Łężanami i Krościenkiem. Na powitanie Jego wyległa cała Parafia, a na drugi dzień prawie wszyscy wzięli udział na lotnisku w Krośnie w spotkaniu z Namiestnikiem Chrystusowym. Dla parafian było to niezapomniane przeżycie.

Kolejnym wielkim wydarzeniem w tym okresie była budowa i utworzenie nowej parafii w Pustynach. Ze względu na odległość od macierzystej parafii i prężnie rozwijające się Pustyny, zaczęto myśleć o budowie kaplicy dojazdowej. W 1994 podjęto sie realizacji tych zamierzeń. Na działce ofiarowanej przez p. Wandę Tomkowicz, rozpoczęto budować z wielkim zaangażowaniem i ofiarnością, nową świątynię, którą w r.1998 konsekrował ks. Arcybiskup Józef Michalik. Wtedy też ustanowił Pustyny, do których dołączył z parafii Targowiska wioskę Zalesie, samodzielna parafią. W tej chwili Parafia Krościenko liczy około 4000 wiernych.

W sierpniu 2012 r. ks. Jan Szpunar przeszedł na emeryturę (ukończył bowiem 70 lat życia) a na jego miejsce ks. Arcybiskup Józef Michalik proboszczem mianował ks. Wiesława Kałamarza, który dotychczas przez 5 lat proboszczował w Krasiczynie. Nowy ks. Proboszcz urodził się w Przeworsku w 1970 r. Po kończeniu Seminarium Duchownego w r. 1995 został wyświęcony na kapłana. Nowy ks. proboszcz przystąpł do pracy duszpasterskiej z wielkim zaangażowaniem.

 

(Historię Parafii opracowano na podstawie książki autorstwa ks. dr Michała Pelczara i dr Antoniego Lorensa "Sześćset lat doli i niedoli Krościenka Wyżnego i Iskrzyni" wydanej drukiem dopiero w r.1997)

 

Spis proboszczów krościeńskich:       

 Jakub, pleban z Krosken  1368 - 1406

2.   Albert 1417 -1724

3.   Dąbrowski Piotr 1425 - ?

4.   Mikołaj 1440 - 1467

5.   Marcin 1470 - 1478

6.   Mikołaj 1521 - 1525

7.   Jasiński Wojciech 1553 - ?

8.   Roscelski Jan   ? - ?

9.   Bierwalth Jan  ? - 1590

10. Brzezina Andrzej 1590 - 1603

11. Georgida Szymon 1603 - 1627

12. Klemensowicz Walenty 1627 -1664

13. Wojnar Stanisław 1664 - 1672

14. Misiałowicz Bartłomiej 1672 - 1690

15. Żywicki Kazimierz 1690 - 1733

16. Arakielowicz Jakub  1733 - 1735

17. Drohojewski Andrzej 1735 - 1757

18. Pietraszewski Andrzej 1757 - 1787

19. Borucki Franciszek 1787 - 1800

20. Przybyłowicz Tomasz 1800 - 1813

21. Radzikowski Ludwik 1813 - 1831

22. Ujejski Nowina Andrzej 1831 - 1867

23. Piekosiński Pakosz Roman 1867 - 1887

24. Telega Wincenty 1887 - 1919

25. Telma Jan 1920 - 1962

26. Wais Jan 1962 - 1988

27. Szpunar Jan 1988 - 2012

28. Kałamarz Wiesław 2012 -                                                                                                                           

Spis wikariuszy krościeńskich:

 

  1.  Wesołowicz Wojciech 1630 - 1634

  2.  Koziołkiewicz Bartłomiej 1634 -1638

  3.  Rzepecki Jan 1639 - 1641

  4.  Laszkiewicz Walenty 1641 - 1642

  5.  Witrowski Aleksander 1642 - 1644

  6.  Januszewski Jan - 1644 - 1646

  7.  Szady Andrzej 1646 - 1648

  8.  Hadybski Walenty 1648 - 1654

  9.  Jasiewicz Krzysztof 1654 - 1658

 10. Szyndlarowicz Franciszek 1658 - 1664

 11. Banasiewicz Wojciech 1678 - 1680

 12. Pietruszowicz Stanisław 1680 - 1686

 13. Kozicki Andrzej 1686 - 1687

 14. Marysowicz Sebastian 1687 -1688

 15. Uklejewicz Sebastian 1688 - 1691

 16. Gorlicki Wojciech 1691 - 1692

 17. Prayznarski Bartłomiej 1693 - 1695

 18. Królicki Józef 1695 - 1697

 19. Sambrzucki Marcin 1697 - 1701

 20. Wójcicki Maciej 1701 - 1705

 21. Nowakiewicz Marcin 1705 - 1707

 22. Skarbek Franciszek 1707 - 1713

 23. Smoleński Jakub 1713 - 1717

 24. Skarbek Józef 1717 - 1721

 25. Balicki Wojciech 1721 - 1726

 26. Jasionkiewicz Jakub 1726 - 1728

 27. Nowakowski Marcin 1728 - 1731

 28. Kukulski Kazimierz 1731 - 1733

 29. Siembowicz Kazimierz 1733 - 1735

 30. Wadziakiewicz Walenty 1736 - 1737

 31. Stefański Wojciech 1737 - 1738

 32. Leszczyński Szymon 1738 - 1740

 33. Żywicki Andrzej 1740 - 1746

 34. Kochański Józef 1746 - 1755

 35. Marciński Józef 1758 - 1760

 36. Borkowski Michał 1760 - 1769

 37. Urbowicz Michał 1769 - 1771

 38. Abrachamowicz Kazimierz 1771 - 1777

 39. Lorens Antoni 1777 - 1787

 40. Szmydziński

 41. Piotrowski Erazm 1841 - 1842

 42. Pukalski Jan 1842 - 1845

 43. Kisielewicz Jan 1845 - 1846

 44. Pałch Edward 1846 - 1847

 45. Misiewicz Jan 1848 -

 46. Zieliński Leon 1848 - 1850

 47. Stumfol Ferdynand 1850 - 1852

 48. Kilar Józef 1852 - 1853

 49. Fryc Ignacy 1853 -1854

 50. Dobrowolski Wojciech 1854 -1855

 51. Daniec Ignacy 1856 - 1857

 52. Jedliński Piotr  1857 - 1859

 53. Piekosiński Roman 1859 - 1864

 54. Szczygieł Wojciech 1864 - 1867

 55. Ryznerski Hipolit 1868 - 1871

 56. Sadowski Jan 1871 - 1872

 57. Kocimowski Józef 1872 - 1873

 58. Mączka Walenty 1873 - 1876

 59. Zając Marcin 1876 - 1879

 60. Ciasnocha Józef 1883 - 1884

 61. Mazurek Leopold 1884 - 1887

 62. Urban Józef 1887 - 1889

 63. Makowiec Władysław 1889 - 1890

 64. Górski Wojciech 1890 - 1896

 65. Stopa Błażej 1896 - 1898

 66. Rzońca Bartłomiej 1898 -1899

 67. Krzyżak Wojciech 1899 - 1900

 68. Bira Ludwik 1900 - 1901

 69. Pałys Franciszek 1901 - 1912

 70. Cwynar Józef 1912 - 1913

 71. Zima Jan 1913 - 1914

 72. Wikliński Franciszek 1914 - 1920

 73. Szlachcic Franciszek 1920 - 1924

 74. Sołtysik Stanisław 1924 - 1925

 75. Orzechowski Stanisław 1925 - 1928

 76. Antosz Kazimierz 1928 - 1930

 77. Urbanik Tadeusz - 1930 - 1932

 78. Witkoś Tadeusz 1932 - 1934

 79. Fietko Władysław 1934 - 1935

 80. Misiąg Stefan 1935 - 1936

 81. Szpytma Wojciech 1936 - 1938

 82. Rojkowski Jan 1938 - 1942

 83. Gąsior Wojciech 1942 - 1944

 84. Aszklar Władysław 1945 - 1946

 85. Urzejowski Jan 1947 - 1949

 86. Wais Jan 1949 - 1962

 87. Baran Franciszek1958 - 1959

 88. Sroka Antoni 1959 - 1961

 89. Wolski Józef 1961 - 1964

 90. Hader Józef 1964 - 1967

 91. Markowicz Bolesław 1967 - 1968

 92. Szczepański Janusz 1968 - 1969

 93. Królik Eugeniusz 1969 - 1972

 94. Skiba Andrzej 1969 - 1974

 95. Wrona Marian 1974 - 1976

 96. Wyskiel Tadeusz 1976 - 1977

 97. Sieczkowski Stanisław - 1976 - 1977

 98. Bednarz Czesław 1977 - 1980

 99. Florek Kazimierz 1977 - 1980

100. Grygiel Stanisław 1980 - 1982

101. Szeliga Józef 1980 - 1982

102. Jaworski Czesław 1982 - 1985

103. Tokarz Stanisław 1982 - 1984

104. Rawski Jacek 1984 - 1987

105. Mazur Jan 1986 -1988

106. Węglarz Stanisław 1987 1989

107. Pietryka Zbigniew 1989 -1993

108. Grochala Józef 1989 -1990

109. Trojnar Janusz 1990 - 1993

110. Chochołek Adam 1993 -1994

111. Wiśniowski Jan 1993 - 1995

112. Kluz Janusz 1994 -1996

113. Przewrocki Grzegorz 1995 - 1997

114. Paszek Janusz 1996 - 1998

115. Grela Robert 1997 - 2001

116. Marecki Wiesław 2001 - 2002

117. Ruchała Tomasz 2002 -2005

118. Pomykała Krzysztof 2005 - 2009

119. Dudek Bartłomiej  2009 - 2011

120. Czerwonka Grzegorz 2011 -2013

121. Wielgos Jakub 2013

122. Porada Piotr 2013 - 2015

123. Mendyk Paweł 2015